Βιομηχανία παραγωγής παιδιών Α.Ε.!

Η πολλά υποσχόμενη εποχή της γενετικής ‒ή τουλάχιστον η εποχή των υποσχέσεων της γενετικής‒ έχει φτάσει. Ούτε μια εβδομάδα δεν περνάει χωρίς έναν ισχυρισμό πως απίθανες προοπτικές απόκτησης παιδιών είναι πλέον πραγματικότητα. Από τους κλώνους έως τις τεχνητές μήτρες, τα ωάρια και το σπέρμα από νεκρούς, οι γενετιστές και η νέα φυλή των «τεχνολόγων αναπαραγωγής» παριστάνουν όλο και περισσότερο τους θεούς. Τα πάντα είναι δυνατά σε αυτόν τον κόσμο όπου οι καταναλωτές είναι βασιλιάδες και κανείς δεν σοκάρεται από τίποτα. Όμως λίγοι μοιράζονται την πεποίθηση ότι η επιστημονική πρόοδος αυτόματα γεννά και κοινωνική πρόοδο. Όποιες κι αν είναι οι βιολογικές δυνατότητες, η πρόοδος αυτή μπορεί να κουβαλά τεράστιους κινδύνους και το αποτέλεσμα να μην είναι τελικώς αποδεκτό παρά μόνο για περιορισμένη χρήση.

Μία από τις απροσδόκητες επιπτώσεις που επέφερε η γενετική επανάσταση είναι ότι όλοι απαιτούν να μάθουν από πού κρατάει ‒γενετικά‒ η σκούφια τους. Ένα ασφαλές σπιτικό που προσφέρει αγάπη είναι η βάση για την καλή ζωή οποιουδήποτε παιδιού. Παρ’ όλα αυτά, οι ερωτήσεις τού ποιος είμαι, ποιοι είναι οι πραγματικοί μου γονείς, συνεχίζουν να απασχολούν πολλά υιοθετημένα παιδιά. Γι’ αυτό, και σταδιακά η νομοθεσία αναγνωρίζει σε αυτά το δικαίωμα να γνωρίζουν τους γονείς τους.

Σκεφτείτε τώρα την υπαρξιακή κρίση που θα αντιμετωπίσει ένα παιδί που μαθαίνει ότι είναι προϊόν ενός ωαρίου που πάρθηκε από ένα νεκρό έμβρυο και γονιμοποιήθηκε με κατεψυγμένο σπέρμα άγνωστης προέλευσης. Η γενετική δεν φτιάχνει μόνο τίτλους στις εφημερίδες. Όλο και περισσότερο διαποτίζει τη ζωή μας, έχοντας τεράστια οικονομική υποστήριξη από τις κυβερνήσεις και τη βιομηχανία βιοτεχνολογίας. Η ανάγκη για τεχνολογία αναπαραγωγής, που παρουσιάζεται αυξανόμενη λόγω των προβλημάτων γονιμότητας, είναι ουσιαστικά λάθος προσέγγιση του προβλήματος. Ναι, είναι αλήθεια πως οι γυναίκες κάνουν παιδιά αργότερα, επειδή θέλουν να φτιάξουν πρώτα την καριέρα τους. Ναι, είναι αλήθεια ότι το σπέρμα των ανδρών όλο και εξασθενεί.

Αντί, όμως, να ρίχνουμε εκατομμύρια στο θεραπευτικό κομμάτι, θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε από το κομμάτι της πρόληψης. Οι αναπτυγμένες χώρες, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να ξοδέψουν χρήματα, ώστε να υπάρχουν παιδικοί σταθμοί που θα προσφέρουν υψηλές υπηρεσίες σε λογικές τιμές· ώστε οι γυναίκες να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν παιδιά νωρίτερα. Χρειαζόμαστε μια κοινωνία που θα προωθεί την υγιή αναπαραγωγή και όχι ακριβά τεχνολογικά φιξάκια… Στην πραγματικότητα, αυτή τη στιγμή, παρακολουθούμε μια διαδικασία που μετατρέπει το παιδί σε προϊόν. Διαθέτει τεχνικές προδιαγραφές και έλεγχο ποιότητας. Έτσι, καθίσταται δυνατόν να… απορριφθεί σε περίπτωση που παρουσιαστεί «ελαττωματικό» ‒με λάθος φύλο ή λάθος γονίδια. [399]

 Hilary και Steven Ross, THE GUARDIAN-Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/9/2003. (Διασκευασμένο κείμενο).

Δημοσιεύθηκε στην Γ΄ Λυκείου, Επιστήμη Τεχνολογία και χαρακτηρίσθηκε , , , . Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.