Ψηφιακά παράθυρα στον κόσμο

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι το Διαδίκτυο ήδη έχει φέρει μια αλλαγή στη ζωή πολλών από εμάς, ενώ όλο και περισσότεροι ζητούν να το γνωρίσουν. Γιατί όμως μας έχει ενθουσιάσει τόσο και ποια είναι η προσφορά του; Οι εφαρμογές του είναι τόσο πολλές που δικαιολογημένα κάνουν αυτούς που το έχουν ήδη συμπεριλάβει στην καθημερινή ζωή τους να μην μπορούν να το αποχωριστούν, κατά τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούν να αποχωριστούν το τηλέφωνο, την τηλεόραση και τα άλλα μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας. Είναι μια αστείρευτη πηγή, όχι μόνο πληροφοριών, αλλά και γνώσης, στην οποία μπορούμε όλοι αδιακρίτως να έχουμε πρόσβαση, και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται να απομακρυνθούμε καν από τον τόπο της εργασίας μας, του σπιτιού μας ή όπου αλλού τυχαίνει να βρισκόμαστε.

Ας ξεκινήσουμε από την πιο σημαντική ίσως, σε καμία περίπτωση όμως μοναδική, προσφορά του Internet, την πληροφόρηση. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, πληροφορίας για τα σημαντικότερα νέα της ημέρας σε όλον τον πλανήτη ώς τα συστατικά μιας συνταγής κέικ. Η πληροφορία είναι το Α και το Ω στο Internet, και μάλιστα μπορούμε όχι μόνο να πάρουμε αλλά και να δώσουμε πληροφορίες. Άλλωστε έτσι δημιουργήθηκε η τεράστια αυτή βάση δεδομένων, στην οποία μπορούμε να βρούμε σχεδόν τα πάντα, αρκεί να ξέρουμε πώς θα ψάξουμε. Φυσικά γι’ αυτή τη δουλειά υπάρχουν εργαλεία τα οποία αναλαμβάνουν όλη τη διαδικασία της ανίχνευσης πληροφοριών σχετικά με το θέμα ή τις λέξεις-κλειδιά που μας ενδιαφέρουν.

Διανύουμε όμως και την εποχή της επικοινωνίας. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς και οικονομικούς τρόπους επικοινωνίας ανάμεσα σε φίλους, συνεργάτες, επιχειρήσεις και πελάτες, γνωστούς και άγνωστους. Γράφουμε αυτό που θέλουμε και το ταχυδρομούμε (αλλά ηλεκτρονικά) στον παραλήπτη. Αυτός λαμβάνει το μήνυμά μας σε ελάχιστο χρόνο, όταν θα ανοίξει τον υπολογιστή του και θα συνδεθεί στο Internet. Πολλές φορές το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο είναι πιο αποτελεσματικό και από το τηλέφωνο. Θα έχει τύχει στους περισσότερους, φαντάζομαι, να ψάχνουν κάποιον απελπισμένα στο τηλέφωνο και να μην μπορούν να τον βρουν. Με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ο παραλήπτης δεν χρειάζεται να είναι καν σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο τη στιγμή που στέλνεται το μήνυμα. Όταν θα ανοίξει το ηλεκτρονικό κουτί του, το μήνυμα θα είναι εκεί και θα τον περιμένει, από όπου και αν επιλέξει να το πάρει.

Φυσικά ο καθένας μπορεί να βάλει τη δική του πινελιά σε αυτό που ονομάζουμε Internet. Άλλωστε δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα αν κάποιοι δεν είχαν συνεισφέρει προς αυτή την κατεύθυνση. Το Internet δεν βασίζεται μόνο στην πρωτοβουλία κάποιων επιχειρήσεων να προσφέρουν πληροφορίες και υπηρεσίες. Βασίζεται και στην ιδιωτική πρωτοβουλία αυτών που θέλουν να δώσουν κάτι δικό τους στη μεγαλύτερη ίσως κοινότητα του κόσμου. Ακόμη και σε ερασιτεχνικό επίπεδο το Διαδίκτυο μάς δίνει τη δυνατότητα να διανέμουμε στους χρήστες του, σε όλον τον κόσμο, τις προσωπικές δημιουργίες μας. Αυτές μπορεί να είναι κάποια άρθρα με τις ιδέες μας, φωτογραφίες που τραβήξαμε με τη μηχανή μας και ζωγραφιές μας που θέλουμε να δουν και άλλα μάτια, πολύ μακριά από εμάς, ή η μουσική μας που θέλουμε να ακουσθεί ως την άλλη άκρη της Γης. Ο καθένας μπορεί να έχει σήμερα μια δική του σελίδα στον κυβερνοχώρο, ένα κομμάτι από τον εαυτό του που ο ίδιος θέλει να προσφέρει.

Το Internet λοιπόν είναι εδώ, έτοιμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Δεν έχουμε παρά να το εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας. [545]

Μάρα Καζάκου, ΤΟ ΒΗΜΑ , 16/1/2000 (Διασκευασμένο κείμενο). 

Δημοσιεύθηκε στη Β΄ Λυκείου, Ψηφιακός πολιτισμός | Ετικέτες: , , , , , , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ψηφιακά παράθυρα στον κόσμο

Πρoστατευμένο: Κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία

Αυτό το περιεχόμενο είναι προστατευμένο με συνθηματικό. Για να το δείτε εισάγετε το συνθηματικό σας παρακάτω:

Δημοσιεύθηκε στη Αξίες, Γ΄ Λυκείου | Ετικέτες: , , , , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Πρoστατευμένο: Κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία

Η φυλή των… λέξεων

Οι λέξεις! Αναρίθμητη φυλή! Κοσμοπολίτικο πλήθος! Τεράστια ποικιλία στη διάθεση των μεγάλων πνευμάτων αλλά και των παπαγάλων! Λέξεις! Πιο αέρινες και από τα πουλιά· πιο αστραφτερές και από τις πεταλούδες· πιο παραγωγικές και από τις μέλισσες· πιο σπαρταριστές και από τα ψάρια· πιο γρήγορες και από τους λαγούς· πιο ευωδιαστές και από τα λουλούδια· πιο ταξιδιάρες και από τη γύρη· πιο φωτεινές και από τ’ αστέρια.

Τι πιο δημιουργικό από τις λέξεις; Εν αρχή ην ο Λόγος…

Σαν να σας ακούω. Θεωρείτε ότι με αυτή μου την κριτική πλέκω το εγκώμιο της πιο τερατώδους λεξομηχανής που έχει εφεύρει ο άνθρωπος. Φυσικά και είναι έτσι. Επειδή ακριβώς, όμως, η τηλεόραση είναι αστείρευτη· επειδή παράγει λέξεις όπως το ηφαίστειο τη λάβα· επειδή ο λόγος σ’ αυτή είναι διαρκής, φρενήρης, ανεξέλεγκτος, εκκωφαντικός· επειδή είναι τόσο φλύαρη, που ο τηλεθεατής δεν προλαβαίνει να σταυρώσει λέξη, πρέπει να ξεκολλάτε από μπροστά της κάπου κάπου για χάρη εκείνων των ταπεινών λέξεων που κείτονται στο χαρτί.

Είναι ταπεινές οι λέξεις των βιβλίων, στριμωγμένες η μία δίπλα στην άλλη, κρυμμένες κάτω από το εξώφυλλο, κλεισμένες μέσα σε λιτά παραλληλεπίπεδα, χωρίς ποτέ να είναι σίγουρες ότι κάποιος θα σκύψει πάνω τους κι ακόμα λιγότερο ότι θα μπει στον κόπο να τις διαβάσει όλες. Δεν φιλοδοξούν να ανέβουν στο σανίδι. Στόχος τους δεν είναι ούτε η τηλεόραση ούτε ο στερεοφωνικός ήχος. Δεν είναι φτιαγμένες για να ουρλιάζουν. Είναι σιωπηλές. Είναι συγκρατημένες. Ξέρουν να περιμένουν.

Μας περιμένουν.

Και μόλις ανοίξεις το βιβλίο, τότε συντελείται το θαύμα της πρώτης ματιάς, που –όπως ακριβώς στα παραμυθία του Άντερσεν και του Περό– αφυπνίζει και γεννά τη ζωή. Και τότε, τι διακριτική αναστάτωση! Όλες οι λέξεις κάτι έχουν να πουν, όχι όμως στο αφτί. Μιλούν κατευθείαν στην καρδιά, την ψυχή, τη φαντασία, τη διάνοια και, ανάλογα με τα κέφια του εντολοδόχου τους, διεισδύουν στα κρυφά μονοπάτια, τα οποία με άπειρο κόπο χαρτογραφούν οι ποιητές.

Από τις λέξεις γεννιούνται οι εικόνες. Τι δηλαδή! Όπως γίνεται και στην τηλεόραση; Με τη μόνη διαφορά ότι πρόκειται για εικόνες που ανήκουν αποκλειστικά και μόνο σε εσάς· κανείς άλλος εκτός από εσας δεν μπορεί να τις δει. Τη στιγμή που εκατομμύρια μηρυκαστικά κοιτάζουν μαζί και ταυτοχρόνως την ίδια εικόνα στην οθόνη τους, εσείς γίνεστε συνδρομητές στα μάγια του προσωπικού σας σινεκλάμπ· εγκαταλείπεστε στις ηδονές της «ιδιωτικής σας τηλεόρασης».

Μπορεί βέβαια μέσα από τη γοητεία και τη ροή των λέξεων να νιώσετε την ανάγκη να τις ακούσετε προκειμένου να απολαύσετε τον ήχο τους. Αυτή ακριβώς η μουσική, αυτό το ντουέτο με τον συγγραφέα, είναι η αυτοσχέδια μελωδία που μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας, σαν επιβράβευση που επιλέξατε να ανοίξετε ένα βιβλίο.

Με ένα βιβλίο στα χέρια σας, θα περάσετε ώρες αξέχαστες. Τότε δεν θα είστε πια η νοικοκυρά κάτω των πενήντα ετών ούτε μια γυναίκα που έχει περάσει τα πενήντα. Η ηλικία σας δε θα έχει πια καμία απολύτως σημασία. Ποιος νοιάζεται γι’ αυτή; Είστε αναγνώστης και αυτό είναι υπέροχο. [480]

Μπερνάρ Πιβό (Bernard Pivot), Αμήχανοι Θεατές, εκδόσεις Λιβάνη. (Διασκευασμένο κείμενο). 

Δημοσιεύθηκε στη Β΄ Λυκείου, Βιβλίο Ανάγνωση | Ετικέτες: , , , , , , , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η φυλή των… λέξεων